Matruşka-lar

Kimdi?

Menüden ayrılmış düşleri yakılan

Yer yer bu irin

Köle pazarında yarınları satılan

Semt ormanında kaybolan

Tanrım

Matruşka’dan ne çıkacak şimdi!

Yıkılan!

Tek tek hüzün tuğlalarıyla örülen

Çürümüş, tez olamamış yaşam

Tekerlekli tabutta külleri savrulan

Şimdi!

Şekle girenler yerinde duruyor

Bir piyano

Parmak kemiklerim sızlıyor

Geniş kutsanmış günlerde

Matruşka’lar çoğalıyor

Sevin Yalabık

sen! hüznün kokusunu yayıyorsun geceye

Sen Evrendeki Gerçek

Rüzgarın ruhuna karışmış sitemin sesi
Kuantum anlarını, anlatıyor kaldırımlar
Biraz kaos
Kendi gölgesini aydınlatan ışık
Biraz umut
Pandora’nın içinden kurtulan.


-Ben sessizlikte saklanan, sen imgelerimdeki saklımsın

Gözlerimde dünden kalma yıldızlar
Kimliksiz günlerde
Sonuçsuz bir fizik formülünde parçacıklara ayrılmaktayım
Biraz yaşam
Kızıla karışan güneşin altında özgür olan

-Ben ufkun ressamı, sen içindeki siluetimsin

Sabahın uyanışını kelebeklerle selamladım
Gördüm ki! Bin yıllık bir öyküymüş sokağa sığdırılan
Düşsüz bir rüyaydı, kırıldı bütün zaman
Evren ağır, gün hüzünlü, yaşam yorgun

-Ben gökyüzüne sarılmış bir güvercin, sen anılarımdaki sonsuzluğumsun

Sevin Yalabık

Tedavisiz zaman

Zamanla küflenecek sözcükler

Yüreğine sapladığın her iğne ağlayacak anılarda

Gıcırdayan kapının sesinde, sessiz kalacak duvarlar

Henüz rahmine düşmemiş, düşlerinle kalacaksın

Ey tanrı!

Neden, beni düne geç, bugüne mahkum bıraktın

Şimdi

Teneke tadında harflere karışıyorum

Sandıklara sakladığım aşkın antika olmasını beklerken

Yanık kokan mektuplarda

Çatırdayan kum saatinde dağılıyorum

Söyle tanrı!

Kirpiklerimin ucunda hayallerimi asmaktan ne zaman vazgeçeceksin

Sevin Yalabık

Ve Geçmiş Zaman

Çatlak toprağın arasında sıkışmış zaman

nasıl da kekeliyor geçmişe dönüp baktığında

oysa akrepti dünün sancısı

acımadan akıtırken zehrini

acıyarak titriyor toprak

yelkovana bağlı kuru sözler yanacak

haykırışında

ateşten bir kuş düşecek

hayatın rahmine

kor kor

kasırgada savrulup

şimşeklerin kanadında selam duracak

ateşten incelmiş bir iple asılacak

ne var olacak

ne de yok ....

yedi dağın ateşi yanarken

rüzgărlar gözyaşımdan yağmur yapacak

ve geçmiş zamanda bir çocuk

toprağın çatlak yerinde hep ağlayacak

Sevin Yalabık